قلم به دل می‌سپارم، با دلی گریان از مردی می‌نویسم که سال‌های سال بدون هیچ حاشیه‌ای در قلب سبز پوشان دیار نصف جهان جای داشت.
فکرش را نمی‌کردم که به این زودی ها غزل خداحافظی تلخی را بخوانی و یک شهر را عزادار کنی.
و حالا این مرد خوش قامت و استوار میادین فوتبال این چنین خموش خوابیده است و قرار است فردا او را در ورزشگاه پیر شهر تختی در تابوتی سرد دوباره ببینیم که به انتظار پرواز نشسته، پرواز بر فراز دستان یاران و دوستانش تا تتمه جسم رنج رنجورش را رهسپار خاک نماید! فردا شنبه همه فوتبالی‌های اصفهان چه آنهایی که با پلی اکریل، سازمان گوشت، تام،منتخب اصفهان، سپاهان و... با او هم دوره بودند، می‌آیند.
عجب روزگاری است! آنکه زمانی در هیاهوی میدان‌ها، بر شانه‌های گرم مردم خانه داشت و در همین ورزشگاه‌های استان پیروزمندانه به دور شادی می‌کشاندنش، اینک چه پرسکوت در تابوت سردش، برهمان شانه‌های گرم و صمیمی به سوی خانه آخر می‌سپارد.
خدایا این همان (حسن استکی)است؟ این همان مرد پرصلابت میدان‌ها ،همان مدافع جسور و توانمند دهه ۷۰ و ۶۰ فوتبال اصفهان است؟ ( کاپیتان) کاپیتان‌ها، همان حسن استکی دوست داشتنی و اسطوره فوتبالی ذوب آهنی‌ها. همان معلم بی ادعای نسل امروز فوتبال اصفهان.
نه باور ندارم فردا گورکن با ضربه‌های یکنواخت بر خاک می‌کوبد تا هر ضربه به آن ناقوسی و هشداری است بر دل و گوش ما که به هوش باشید که دل به دنیا بستن خطاست، کلنگ ما هم روزی بر زمین خواهد خورد شاید همین فردا چه بسا همین امروز!
من و تو خواهیم رفت این عروس پیر هزار داماد به کسی وفا نکرده است. تو باور دار که فقط تعداد دستانی که زیر تابوت سرد ما را خواهند گرفت وفاتحه ای بر مزار ما خواهند خواند، معیار و میزان عملی ماست.
آنچه باز هم می‌گویم کاپیتان حسن! آشنای همیشه سبزم نمی‌دانی ر دلم برای خنده‌هایت تنگ می‌شود. چقدر دلم برای حضور بی‌جواب خاطره‌ها می‌سوزد. تابوت حسن استکی که فردا بر شانه‌های جامعه قدرشناس ورزش اصفهان قرار می‌گیرد، به عظمت کوه خواهد بود و به سبکی پر.
نامش ابدی راهش گشاده باد و خدایش بیامرزد .در همین حال مراسم تشییع حسن استکی روز شنبه ۱۲ اسفند ماه از ساعت ۹ صبح در ورزشگاه تختی اصفهان برگزار و سپس پیکر او در قطعه نام آوران اصفهان به خاک سپرده می‌شود.
